martes, 28 de septiembre de 2010

¿Donde te has ido?

Por mi piel, tu boca resbalaba enloqueciendome
tus manos me exploraban siempre sin saber
que toquen donde toquen me vuelven loca...
Tu sabor, inunda cada esquina me hace respirar
mi cuerpo necesita solo un poco mas
es pura adrenalina si tu me tocas.

Sin saber, perdida en los suburbios de mi propio ser
te busco y no te encuentro, te vuelvo a perder
te abrazo y no te siento, ¿donde te has ido?

Sienteme, atada por tus piernas no puedo escapar
tu jaula es mi veneno me hace naufragar,
a golpes contra el sueño no hay descanso...
Respirar, mi cuerpo necesita solo respirar,
ya no puedo escaparme de mi soledad
mil nubes que se agolpan llegan despacio...

Sin saber, perdida en los suburbios de mi propio ser
te busco y no te encuentro, te vuelvo a perder
te abrazo y no te siento, ¿donde te has ido?

Un lugar

Hoy he comprendido que la vida sigue igual
que en este camino todo puede mejorar
con un poco de calor....
con un poco de calor...

Veo en tus ojos los recuerdos del ayer
siguen presentes como la primera vez
en que descubri tu piel...
en que descubri tu piel...

Note sabanas de seda,
emociones traicioneras sin direccion
llorando, rompì la voz
Recorde la luz que un dia
agrando nuestras pupilas pero hoy ya no
en sueños conmigo te tengo amor...

Ninfa da Lua

Ninfa da Lua gabeando ata o ceo,
a brisa do Norte enredando o cabelo,
a pel cor celeste, os ollos luceiros,
quero ser...

Quero ser ninfa e xogar coas estrelas,
ir sobre o vento e chegar xunto a elas,
baixar ata a iauga un marmurio lixeiro o mencer...
ninfa da lua, quero ser...

Quero facer sombras no mar
xogar a ser luz pura e inmaterial....
quero chegar a ser muller
da escuridade cada anoitecer.

Ninfa da Lua gabeando ata o ceo,
a brisa do Norte enredando o cabelo
a pel cor celeste, os ollos luceiros
o mencer
Ninfa da Lua quero ser...

Sabor a mar

Onte en soños vinte chegar,
quedamente dechesme a man...
vinte chegar....

Nos teus beizos auga de mar
pel morena enchida de sal
auga de mar....

Volta pronto o meu lado, volta pronto meu corazon
o amor sinto tan lonxano, volta pronto meu corazon
non hai bagoas nos meus ollos, volta pronto o meu caron...

Sinto extraño teu respirar
polas noites non podo chorar...

Sinto a cama tan, tan fria,
eu preciso o teu ardor,
cada noite nos meus soños...
voltas o meu caron...

Volta pronto o meu lado, volta pronto meu corazon
o amor sinto tan lonxano, volta pronto meu corazon
non hai bagoas nos meus ollos, volta pronto o meu caron...

Tus ojos color de mar...

El mar,
el mar es la distancia,
la melancolia,
son humedas caricias de sal.....
Miro al mar,
lo observo nostalgica cada mañana,
me acuerdo de ti tumbado en mi cama,
te echo de menos
y no puedo llorar...

¿Que estaras haciendo amado mio?
¿A que puerto habras llegado?
¿Que paisaje estaran viendo tus ojos?
Tus ojos, color de mar...

Tal vez estes viendo el amanecer desde una playa,
tumbado en la arena, igual que en mi cama,
fundido en un abrazo fuerte y frio, con mi cuerpo herido, en las olas del mar...
con sabanas de agua, de aire y de sal...
con sabanas de agua, de aire y de sal...

El mar,
el mar es la distancia,
la melancolia,
son humedas caricias de sal...
Miro al mar,
lo observo nostalgico cada mañana,
me acuerdo de ti tumbado en mi cama,
te echo de menos,
y no puedo llorar...

Marioneta del mar

Fragmentos de azul se estrellan
sobre tu ser a su suerte
y el viento mientras respira
se va haciendo mas fuerte....

Nada que ganar,
nada que perder,
solo vida..... solo muerte

Gotas de agua como espinas
te atraviesan al caerte
abrasando son su frio,
haciendo debil lo fuerte

Nada que perder,
nada que ganar,
Solo vida, solo muerte...

Espuma de mar, pureza,
que te observa sin verte,
el rostro del asesino,
dulce rostro de la muerte....

Nada que perder, Neptuno te arrastra...
Nada que ganar, a tu triste final....
solo muerte....

Marioneta del mar...